Giles Hattersley, Features Director

Als ik me in de lente en de zomermaanden heel opgewekt voel, vind ik het soms leuk om drie of vier kilometer van mijn huis in East London naar het Vogue House in Mayfair te lopen. Je ziet al het leven langs de weg: de gepaste stadsluiers projecteren hun superieure maar panische energie rond Liverpool Street; de poëtisch vervuilde bezoringsjongens op Smithfields Market; de scores van schoolkinderen die vreugdevol met hun ochtenden bezig zijn in plaats van obsessief hun Brexit-tijdlijn op Twitter te controleren. Ik ben er vooral dol op als ik bij de begraafplaats Bunhill Fields in Barbican kom. Terwijl je van een drukke weg naar het oosten snijdt door naar die beroemde brutalistische betonnen torens in het westen, een moment onder de groene luifel van de bomen, door de beschaduwde grafstenen en banken die, zelfs op de heetste zomerdagen, koud blijven om aan te raken, wordt Londen weer een dorp. Onze stedelijke groene ruimten zijn echt de beste ter wereld.

Anne-Marie Tomchak, Digital Director

Ik vind het geweldig dat je toegang hebt tot zowel een community als de anonimiteit in Londen kunt behouden. Het is een contradictio in terminis maar het is ook logisch. Londen is zo'n enorme plaats met enorme energie. Het is voortdurend aan het veranderen en vernieuwen. Maar je kunt ook het dorpsleven in de stadsdelen van Londen ervaren. Ik woon ongeveer 20 minuten (met de metro) van het stadscentrum op een plek waar ik mijn buren ken. Mijn man en ik hebben zelfs geweten dat we kerstkaarten voor lokale bedrijven geven tijdens de feestdagen omdat we zulke vaste klanten zijn dat we de lokale barista kennen en anderen op voornaam. Het is echt mooi en herinnert me aan dat gemeenschapsgevoel dat ik opgroeide op het platteland van Ierland.

Olivia Singer, Executive Fashion News Editor

Ik ben opgegroeid in Londen en heb - naast korte stints naar Manchester voor de universiteit en Parijs in een misplaatste jacht op het liberalisme van de linkeroever - mijn hele leven hier doorgebracht. Er is nergens waar ik liever ben omdat, om mijn veel geliefde burgemeester Sadiq Khan te citeren, Londen Open is. Terwijl de rest van dit land en de wereld worstelen met kwesties van identiteit en inclusie, zijn we hier trots divers in onze samenstelling - en dat is echt onze grootste kracht. Nergens is dat sentiment meer voelbaar dan in onze clubs: opgroeien in het nachtleven van Londen en mijn jeugd doorbrengen in verschillende subculturen en scènes, ontmoette ik het meest briljante eclectische assortiment van mensen, van elke mogelijke manier van leven en neiging. Om in een stad te wonen waar je op een woensdag naar de beste indie-avond ter wereld kunt gaan, en Afrobeats de volgende, is niets minder dan heerlijk - en hoewel mijn agenda er misschien iets anders uit zou zien dan een decennium geleden, wetende dat de optie is dat er is wat me hier houdt.

Olivia Marks, Commissioning Editor

Londen - het is niet altijd de gemakkelijkste plek om te wonen, maar het is niet moeilijk om lief te hebben. Na 12 vaste jaren die de stad naar huis hebben geroepen, zijn het de kleine dingen die me stilletjes van de plaats houden: buischauffeurs die vuile opmerkingen maken over de Tannoy; de vrij ongelooflijke reeks pasta beschikbaar in mijn lokale cornershop; in staat zijn om om middernacht het Regent's Canal af te varen, met een stevige wandeling over de Waterloo-brug op tijd voor een gordijn bij de National. Het is bekend dat Claridge altijd op donderdag voor een martini is en Satans Whiskers is nog steeds open op weg naar huis voor een andere. Ja, er zijn alle gepocheerde eieren en zuurdesem die ik kan (en doe) eten in mooie brunchspots, maar er zijn ook de bak ups op Roman Road. Ik verdwaal nog steeds in Soho en neem zwarte taxi's - het is leuk om af en toe een toerist te voelen. En als het allemaal te veel wordt en ik een weekend wegga in een trein, is er niets dat op zondagavond bij zonsondergang naar het station trekt. De skyline kan mijn maag nog steeds doen kantelen.

Ellie Pithers, Fashion Features Editor en Senior Associate Digital Editor

Ik weet het niet zeker toen ik een Capital FM-commercial werd, maar met de hand omhoog: ik heb een zwak voor Londense taxichauffeurs. Specifiek, Londense taxichauffeurs die in staat zijn om "de rit te lezen" en weten wanneer u echt een DMC wilt hebben. Dit is een kunst. Als het lukt, heb ik een buitengewone hoeveelheid geleerd over de migratieroutes van zwaluwen en heb ik mijn relatieproblemen in detail besproken. De taxichauffeur in kwestie heeft uitstekend advies gekregen over waar je moet winkelen voor een outfit voor de bruiloft van haar dochter (dit werd gevolgd door een gedetailleerde e-mailuitwisseling, compleet met links naar winkels. Vogue, tot je dienst) en hoe Holloway echt in de lift zit. Wanneer dat niet het geval is (lees: het is 4 uur 's ochtends en nee, ik wil niet bespreken wat er met Theresa aan de hand is), ik besluit om nooit meer een zwarte taxi te nemen. Maar de goede reizen lijken alles in evenwicht te brengen. Er gaat niets boven een goed gesprek om de drukte van een woekerprijs te verzachten.